Άγρα για τους «θηρευτές» του βουνού

Η ιστορία του τόπου χάνεται στα βάθη των αιώνων με τον οικισμό αρχικά να δεσπόζει λίγες ανάσες από τη θάλασσα. Ωστόσο οι φοβερές λεηλασίες των πειρατών δεν άφηναν στιγμή τους κατοίκους να επαναπαυθούν  αναγκάζοντας τους να μεταφέρουν τον οικισμό τους σε ορεινότερα μέρη. Πήρε το όνομα του από την αρχαία λέξη «άγρα» που σημαίνει θήρα δηλαδή κυνήγι καθώς το χωριό και οι γύρω περιοχές ήταν ξακουστές για τα πολλά είδη θηραμάτων που ζούσαν και αναπτύσσονταν εκεί. Απέχει από τη Μυτιλήνη περί τα 70χλμ.

Η οικονομία του χωριού στηρίζεται στην κτηνοτροφία και στην παραγωγή συναφών προϊόντων. Ξακουστά από άκρη σε άκρη όχι μόνο στο νησί αλλά και πανελλαδικά είναι τα περίφημα τυριά και δη η φέτα όπως και το γιαούρτι και το βούτυρο καθώς και τα παραδοσιακά εδέσματα που αφθονούν στις εγκαταστάσεις του Γυναικείου Συνεταιρισμού. Επιβλητική η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου με το περίφημο τέμπλο της, ένα πραγματικό κομψοτέχνημα το οποίο φιλοτεχνήθηκε το 1807. Επόμενος σταθμός η ξακουστή και πάντα δροσερή πλατεία σημείο συνάντησης και ψυχαγωγίας των κατοίκων χάρη στα καφενεδάκια που βρίσκονται γύρω της. Ωστόσο τα βλέμματα κλέβει ο υπέργηρος  πλάτανος ο οποίος φυτεύτηκε επί Τουρκοκρατίας. Φυσικά εκεί ο επισκέπτης δεν δύναται να αρνηθεί τα ευγενικά καλέσματα των ντόπιων για ένα μερακλίδικο ουζάκι.